در تولید صنعتی، سایت های ساختمانی و حتی سناریوهای زندگی روزمره، ما اغلب با چالش جابجایی یا بلند کردن اجسام سنگین مواجه می شویم. تکیه صرف بر قدرت انسانی اغلب ناکافی و بالقوه خطرناک است. اینجاست که قرقره ها و سیستم های بلوک به عنوان دست های غول پیکر نامرئی ظاهر می شوند و به ما این امکان را می دهند که بارهای سنگین را به راحتی دستکاری کنیم.
یک قرقره، که به عنوان یک چرخ نیز شناخته می شود، یک جزء مکانیکی ساده اما از نظر عملکردی قدرتمند است. معمولاً از یک چرخ شیاردار تشکیل شده است که به طناب اجازه می دهد در داخل کانال آن بلغزد. عملکرد اصلی قرقره شامل تغییر جهت نیرو یا انتقال نیرو است که به عنوان رابط حیاتی بین طناب و سیستم مکانیکی عمل می کند.
قرقره ها بر اساس پیکربندی محور به دو نوع اساسی تقسیم می شوند:
قرقره های ثابت که با یک محور ثابت مشخص می شوند، معمولاً از تکیه گاه ها یا تیرها آویزان می شوند. در حالی که نیروهای ورودی و خروجی معادل را حفظ می کنند، انعطاف پذیری جهت دار را فراهم می کنند - تبدیل کشش های رو به پایین به بالابرهای رو به بالا، به ویژه در محیط های کاری مرتفع ارزشمند است.
اینها مستقیماً به بارها متصل می شوند و همراه با جسمی که بلند می شود حرکت می کنند. یک قرقره متحرک منفرد از نظر تئوری نیروی بالابری مورد نیاز را نصف می کند، اگرچه به دو برابر طول طناب برای حرکت عمودی معادل نیاز دارد. این افزایش نیرو به قیمت کنترل جهت دار است.
ترکیب چندین قرقره، سیستم های بلوکی ایجاد می کند که مزیت مکانیکی را به طرز چشمگیری افزایش می دهد. کاهش نیرو برابر با تعداد بخش های طناب است که از بار پشتیبانی می کنند. به عنوان مثال، یک سیستم دو قرقره ای نیروی مورد نیاز را به سه قسمت تقسیم می کند، در حالی که سه قرقره آن را به چهار قسمت تقسیم می کنند.
در حالی که محاسبات نظری سیستم های بدون اصطکاک را فرض می کنند، برنامه های کاربردی عملی باید تلفات انرژی را در نظر بگیرند:
عملکرد بهینه مستلزم تطبیق اجزا با الزامات عملیاتی است:
برخلاف سیستم های مبتنی بر طناب، قرقره های تسمه V از تسمه های ذوزنقه ای برای انتقال نیرو استفاده می کنند. عملکرد گوه ای در داخل شیارهای V شکل، کشش را افزایش می دهد و در عین حال عدم تراز جزئی را در خود جای می دهد.
این سیستم ها میرایی ارتعاش و محافظت از اضافه بار را ارائه می دهند، اما راندمان اوج کمتری را در مقایسه با درایوهای زنجیره ای نشان می دهند. تسمه های پروفیل باریک مدرن در شرایط بهینه تا 98٪ راندمان را به دست می آورند.
از جرثقیل های ساختمانی گرفته تا سیستم های دکل تئاتر، پیکربندی های قرقره، فرآیندهای صنعتی متعددی را فعال می کنند:
انتخاب مناسب مستلزم تجزیه و تحلیل دقیق ویژگی های بار، شرایط محیطی و چرخه های کاری است. فاکتورهای ایمنی معمولاً از 3:1 برای بارهای استاتیکی تا 5:1 برای کاربردهای دینامیکی متغیر است.
در تولید صنعتی، سایت های ساختمانی و حتی سناریوهای زندگی روزمره، ما اغلب با چالش جابجایی یا بلند کردن اجسام سنگین مواجه می شویم. تکیه صرف بر قدرت انسانی اغلب ناکافی و بالقوه خطرناک است. اینجاست که قرقره ها و سیستم های بلوک به عنوان دست های غول پیکر نامرئی ظاهر می شوند و به ما این امکان را می دهند که بارهای سنگین را به راحتی دستکاری کنیم.
یک قرقره، که به عنوان یک چرخ نیز شناخته می شود، یک جزء مکانیکی ساده اما از نظر عملکردی قدرتمند است. معمولاً از یک چرخ شیاردار تشکیل شده است که به طناب اجازه می دهد در داخل کانال آن بلغزد. عملکرد اصلی قرقره شامل تغییر جهت نیرو یا انتقال نیرو است که به عنوان رابط حیاتی بین طناب و سیستم مکانیکی عمل می کند.
قرقره ها بر اساس پیکربندی محور به دو نوع اساسی تقسیم می شوند:
قرقره های ثابت که با یک محور ثابت مشخص می شوند، معمولاً از تکیه گاه ها یا تیرها آویزان می شوند. در حالی که نیروهای ورودی و خروجی معادل را حفظ می کنند، انعطاف پذیری جهت دار را فراهم می کنند - تبدیل کشش های رو به پایین به بالابرهای رو به بالا، به ویژه در محیط های کاری مرتفع ارزشمند است.
اینها مستقیماً به بارها متصل می شوند و همراه با جسمی که بلند می شود حرکت می کنند. یک قرقره متحرک منفرد از نظر تئوری نیروی بالابری مورد نیاز را نصف می کند، اگرچه به دو برابر طول طناب برای حرکت عمودی معادل نیاز دارد. این افزایش نیرو به قیمت کنترل جهت دار است.
ترکیب چندین قرقره، سیستم های بلوکی ایجاد می کند که مزیت مکانیکی را به طرز چشمگیری افزایش می دهد. کاهش نیرو برابر با تعداد بخش های طناب است که از بار پشتیبانی می کنند. به عنوان مثال، یک سیستم دو قرقره ای نیروی مورد نیاز را به سه قسمت تقسیم می کند، در حالی که سه قرقره آن را به چهار قسمت تقسیم می کنند.
در حالی که محاسبات نظری سیستم های بدون اصطکاک را فرض می کنند، برنامه های کاربردی عملی باید تلفات انرژی را در نظر بگیرند:
عملکرد بهینه مستلزم تطبیق اجزا با الزامات عملیاتی است:
برخلاف سیستم های مبتنی بر طناب، قرقره های تسمه V از تسمه های ذوزنقه ای برای انتقال نیرو استفاده می کنند. عملکرد گوه ای در داخل شیارهای V شکل، کشش را افزایش می دهد و در عین حال عدم تراز جزئی را در خود جای می دهد.
این سیستم ها میرایی ارتعاش و محافظت از اضافه بار را ارائه می دهند، اما راندمان اوج کمتری را در مقایسه با درایوهای زنجیره ای نشان می دهند. تسمه های پروفیل باریک مدرن در شرایط بهینه تا 98٪ راندمان را به دست می آورند.
از جرثقیل های ساختمانی گرفته تا سیستم های دکل تئاتر، پیکربندی های قرقره، فرآیندهای صنعتی متعددی را فعال می کنند:
انتخاب مناسب مستلزم تجزیه و تحلیل دقیق ویژگی های بار، شرایط محیطی و چرخه های کاری است. فاکتورهای ایمنی معمولاً از 3:1 برای بارهای استاتیکی تا 5:1 برای کاربردهای دینامیکی متغیر است.